Mi esencia.

Llegaste con dulce escritura
te posaste en mis ramas partidas
con tu canto me diste de beber
tu sintonía se aferró a mis raíces
que crecen bajo tierra
ahora llenas de vida.

Las ramas son ahora fornidas
duros brazos en los que te meces
para alegrarme con tu dulce canto
despertarme por las mañanas
adormecerme en las noches.

Cuéntame tus viajes por el mundo
descríbeme paisajes jamás imaginados
que yo aquí estaré esperando
a que me escribas dulces relatos
pues mis raíces se hacen profundas
dulces esencias recorren mi ser
para seguir meciéndote
para que me sigas cantando
y que tus letras alegren mi existencia
con pulso firme
con dulce canto.

Sin ti, llega el crudo invierno
mis hojas caen, marchitas
ya no se mece tu música
en mis ramas mustias, sin vida.

Ven a mí
que siempre sea primavera
tú eres mi esencia, mi vida, mi existencia.

Por ti suena música, traída con suave viento
bailan mis ramas a tu compás.
Cuéntame una vida en armonía
 hasta el ocaso del mañana, quizás.

Comentarios

Jose Jaime dixo…
Te devuelvo la visita, y de paso conozco tú casa.

Maravillosa escritura la tuya, que maravillas hacen los relato como dices igual que una primavera en un árbol.

Abrazo y feliz navidad
Meiguiña dixo…
Acercome a coñecer este rincon teu, rincon cheiño de poesia, como me gusta.

Voltarei mais veces

Un biquiño meigo e feliz aninovo
Marisa dixo…
Douche as grazas por
seguir as miñas letras.
Gústame o teu recuncho
e a tua poesía.

Bicos.
Meiguiña dixo…
No me rincon esta Meiguiña e non os Reis deixou algo para ti

Maxia e bicos meigos