TE PERDI

   Donde estás que no te veo
   te fuiste con la noche,
   oscura, triste, negra noche.


   Donde estás que no te veo
   te alejaste un triste día
   un día frío, de invierno.


   Llegó una primavera alegre
   el sol, cegaba mis ojos,
   me cegaba, me cegaba
   y por ello no te veo
   no te veo, no te ví
   te perdí un día de invierno.


   Regresaste en verano
   distinto, cambiado, etéreo
   no eras el que conocí
   ya estaba lejos tu persona
   tu no eras
   yo no fui, te perdí
   me alejé,  te perdí.

Comentarios

Jose Jaime dixo…
Precioso poema, me ha encantado.

Abrazo
Anónimo dixo…
Hola Sonia!
Gracias por visitar nuestro Blog. El otro día leí una poesía tuya en el blog de Rosa, el cual seguimos desde hace unos días, y la comenté porque me gustó, resulta que es esta poesía, no sabía que tenías tu propio blog, asi que me he hecho seguidora tuya para leer tus escritos y poesías, si quieres estás invitada a seguir el nuestro también.
Un saldudo.
Isora.
A nena da legua dixo…
Gracias Amigas por la visita, un saludo.
A nena da legua dixo…
Un abrazo Jose Jaime, gracias por tu visita.
Hai cousas que é mellor perdelas ou facer que non existen...polo ben dun...

Unha aperta agarimosa.
A nena da legua dixo…
Outra para tí ave peregrina, grazas pola visita.