"PERDIDA"

Un grito apagado en la noche
rompió el descanso,
mas no podía hablar
mi garganta se ahogaba, 
en un mar de lágrimas saladas.


Sentí el vacío,  frío, gélido
me faltaba tu abrazo,
el calor de tu cuerpo
junto a mí, en la cama.


Quería llamarte, pero no podía
llamarte a gritos
hasta desgarrar mi alma.
El sonido de mis pensamientos se apagó,
ya no puedes oírme
no puedes tocarme,  sentirme.
Me fugué  con la oscura noche
entre gritos ahogados
y saladas lágrimas.


Quiero volver a tu lado,  a tu cama.
Ya no oigo gritos
ni siento en mi garganta
la quemazón de un llanto ahogado.
Estoy perdida en un limbo
de oscuridades nocturnas
y pesadillas extrañas. 

Comentarios

Naia Marlo dixo…
Necesitamos sentir que estamos perdidas para volver a encontrarnos y resurgir con fuerza.

Te dejo un abrazo silencioso impregnado con aroma de manzana,

Naia
A nena da legua dixo…
Que rico abrazo, un besote.
Anónimo dixo…
moi apropiado o teu nome, Meiga, fermosos meigallos son as túas poesías. Eu tamén te deixo unha aperta de vainilla!
A nena da legua dixo…
Graciñas, miñas nenas.