ESNAQUICEIME
Estaba alí, reposando
canso, triste, esquecido
mireino sen pestañexar
sentinme morna, case sen vida.
Contaxeime das túas penas
fixenme amiga da túa xenreira
deixei que as túas lembranzas
inquedasen a miña casa,
esnaquizaches sen piedade
os cimentos da miña estructura,
vigas tortas,
andamios esquecidos
deixei de construir
edificios de xeo nas túas terras
i edifiquei ás
para as miñas verbas.
Esnaquicei os teus planos
e contruín novas cidades
ó redor da miña esencia.
canso, triste, esquecido
mireino sen pestañexar
sentinme morna, case sen vida.
Contaxeime das túas penas
fixenme amiga da túa xenreira
deixei que as túas lembranzas
inquedasen a miña casa,
esnaquizaches sen piedade
os cimentos da miña estructura,
vigas tortas,
andamios esquecidos
deixei de construir
edificios de xeo nas túas terras
i edifiquei ás
para as miñas verbas.
Esnaquicei os teus planos
e contruín novas cidades
ó redor da miña esencia.
Comentarios
Volvi de nuevo, después de un viaje muy largo a mi interior, espero no volver a dejaros en el olvido tanto tiempo, un abrazo a todos vosotros.
Unha aperta,Meiga.